اشاره:

 مراسم اختتاميه پنجمين جشنواره فيلم كوتاه وارش روز جمعه در بابل برگزار شد.برگزاري اين جشنواره،بعد از چند سال وقفه حرف ها وحديث هاي زيادي به دنبال داشت.به نظران منتقدان و آگاهان سينما،جشنواره امسال از نظر کيفي نتوانست نگاه ها را به سوي خودجلب کند ودچار نوعي پسرفت شد.

از طرف ديگر مسايلي از قبيل تبديل يک جشنواره بين المللي به سراسري،انتخاب وسفارش فله اي فيلم از استان ها،حضور نيافتن فيلم کوتاه سازان برجسته کشور در وارش، اطلاع رساني ضعيف وبي اعتنايي کاربدستان جشنواره به رسانه ها در اين دوره(براي نمونه مي توان به سايت بي رونق  جشنواره يا آماده نشدن پوستر جشنواره اشاره کرد)ضعف هاي کار راعمده تر کرد.در همين رابطه گفت وگويي کوتاه باعلیرضا سعیدی کیاسری-نويسنده و روزنامه نگار-انجام داده ايم که از نظرتان مي گذرد،اما قبل از آن اعلام آثار برتر:

هيات داوران(مينو فرشچي، جمشيد ارجمند، كيانوش عياري ، احمد طالبي نژاد و جابر قاسمعلي) آثار برتر جشنواره وارش را به اين شرح در بخش‌هاي مختلف اعلام كردند:
در بخش مازندران شناسي:
فيلم "چهلمين نفر" به كارگرداني علي معصومي ، "صد دانه ياقوت" از علي احمد زرين كلايي و "وارش "از كوروش حسيني انتخاب شدند.

در بخش دفاع مقدس:
فيلم "مدار صفر درجه" از محمود رحماني، "الرماد" از حبيب باوي ساجدي ، "ترانه غمگين كوهستان" از حامد خسروي و فيلم "شكوفه‌هاي تلخ" از آذر محمودي به ترتيب جوايز برتر را گرفتند.

در بخش داستاني:
"جاي دوست جاي دشمن" از الهام حسين زاده ، "خدا مي‌بيند " از رضا جمالي و "آن مرد آمد " از سيف الله يزداني.

در بخش پويانمايي:
فيلم‌هاي "هزار و يكشب" از هدي مسعودي، "در خانه ما" از مريم كشكولي‌نيا و فيلم "ذوالجناح " از رامين رهبر و عليرضا عين القضاتي.

در بخش تجربي :
فيلم" تناوب " از مهدي فرد قادري ، " بوم رنگ " از داريوش غريب زاده ، "هفت سلام" از مهدي عرب يار محمدي و فيلم "مترسك" از ناصر ناصر پور راد.

در بخش مستند :
"گيسوي آشقته من " از ماجد نيسي ، "اگر عشق" از محمد اسلامي، "ترنجبين" از محمد دستمال چيان و "چايخانه" از رضا شيخلاني.

در بخش تحقيقي نيز فيلم "فيتيشيسم" از مهدي طرفي و محمد پور لطفي از اهواز جايزه جشنواره را دريافت كرده‌اند.

---------------------------

*آقاي سعیدی کیاسری نگاه تان به جشنواره وارش چگونه است؟ عده ای شما را منتقد سرسخت و عده ای دیگر موافق این جشنواره می دانند.شما خودتان نظرتان در این باره چیست؟

- از این که موافق یا مخالف جشنواره وارش هستم باید بگویم که من به عنوان یک شهروند مازندرانی و فردی که درعرصه هنری فعالیت می کنم حق دارم نسبت به آنچه درپیرامونم می گذرد اظهار نظر کنم و این چیزی نیست که بخواهد از سوی کسانی مورد انتقاد قرار گیرد که چرادر ارتباط موضوع یا مساله ای مطلبی می نویسم یا دیدگاهی دارم . در مورد جشنواره وارش هم همین طور است.

هم چنان که در نوشته هایم به روشنی مشخص است ، وارش یک جریان مثبت،ارزنده،موثرو ماندگار هنری و سینمایی در استان مازندران است که سال های سال جای خالی آن احساس می شد و حالا که با همت جمعی از دوستان این آرزوی دیرینه از سال 78 تحقق یافت، نباید به همین آسانی قربانی یک سری ندانم کاریها در نوع مدیریت و اجرای آن شود.

وارش باید بماند و همه هنرمندان بویژه سینما دوستان وسینماگران استان مازندران باید تعصب و تقید بیش از اندازه ای برای حفظ و بقای این جشنواره داشته باشند.هرچند که قبلا هم اشاره کردم بایدها و نبایدهای بسیاری بر آن وارد است که تداوم این روند شاید در آینده گریبانگیر جشنواره شده و آن را از ادامه مسیر بازدارد.

* آیا دولتی بودن جشنواره وارش در ایجاد این شرایظ تاثیر دارد؟

- اصلا" چنین نیست.ما جشنواره های متعددی در کشور داریم که علی رغم دولتی بودن با کیفیت بسیار مطلوبی برگزار می شود. پر واضح است که چگونه برگزار کردن یک جشنواره به دولتی یا خصوصی بودن آن ارتباطی ندارد.

 بحث اینجاست که کار را باید به کاردان سپرد.شرایط نباید به این سمت و سو پیش برود که حرف ها و نظرهاي صاحب نظران درعرصه تخصصی هنری مثل سینما جنبه تزیینی داشته و دستور مدیرانی و مسئولان غیر متخصص هر چند که ناصحیح هم باشد جنبه اجرایی پیدا کند.

ببينيد شورای سیاستگزاری وارش که از بزرگان سینمای ایران هستنداز جشنواره کنار نکشیدند. من معتقدم حضور مجدد این دوستان عزیز و ارجمند که هرکدام به نوعی در سینمای ایران سهیم و تاثیر گذار هستند بیان کننده این واقعیت است که جشنواره فیلم وارش نباید دچار کوچک ترین خدشه و چالش در دوام و بقای خودش شود.

 جشنواره ای که پنج دوره برگزار شده و نام و نشانی برای خودش در کشور به دست آورده است را چگونه می توان به آسانی نوشیدن یک لیوان آب از دست داد.این خانه و سرپناهی برای فیلمسازان و سینماگران خلاق و مستعد مازندرانی است که با جان و دل باید از آن صیانت نمود و آن را از هرگونه خطر ویرانی در امان داشت. هرچند که پیش از این بارها هم اشاره شد قطعا نیاز به بازسازی و تعمیر اساسی دارد.

* پنجمین دوره وارش را در مقایسه با چهار دوره گذشته چگونه ارزیابی می کنید؟

- اگر اجازه بدهید وارد بحث قیاس دوره های مختلف وارش نشویم.چرا که من تقریبا" در اواخر شهریور ماه گذشته در مقاله ای تحت عنوان "جو ناپایدار برای وارش" که اتفاقا در سایت شما هم درج شد به طور مشروح به این موضوع پرداختم. اما لازم است که به این نکته اشاره کنم که هنوز برای برخی از افراد نقد و انتقاد یک معنی دارد و هیچ تمایزی میان آن دو قائل نمی شوند.

 این گونه است که تاب و توان پذیرش نقد سازنده را ازهیچ منبع و مرجعی نداشته و به قول خودشان برای آن تره هم خرد نمی کنند؛ در صورتی که در دنیای حرفه ای امروز مدیران تیزبین، هوشیار و خلاق برای اصلاح،ترمیم و تحکیم تصمیم سازیها و برنامه ریزی های خودشان در قبل،حین و بعد از آغاز کار چشم به قلم و نگاه اهالی نقد دارند تا با کنکاش و تفکر در آن چه که آنان نوشته و گفته اند شرایط را در جهت بهبود روند برنامه برای رسیدن به اهداف مطلوب مورد نظر فراهم نمایند.

 * کلام آخر....

- دعا کنیم که وارش بماند.